Soep van de Week in het Stamcafé

Huppelkutjes

Het interview met Marente de Moor op GeenStijl afgelopen zondag scoorde goed bij de reaguurders, maar ook op Twitter en Facebook en zelfs op werklozenwebsite LinkedIn. Kennelijk is er een nijpende behoefte aan geestige en vlijmscherpe columnistes en schrijfsters, aan een fris geluid tussen al die huppelkutjes die kranten en tijdschriften vullen met voorspelbare GroenLinks-prietpraat en geneuzel over hun doos.

De Moor, Elma Drayer, Nausicaa Marbe en Sylvia Witteman zijn de uitzonderingen die de regel bevestigen. Die zijn wel geestig en hebben altijd een verrassende kijk op de dingen. En vroeger hadden we natuurlijk Pamela Hemelrijk en Renate Rubinstein.

Gekakel

Ik zal niet meteen gaan beweren dat al die meisjes die met hun gekakel dagelijks de kranten van de Belgen vullen bazenpoepers zijn, maar ze doen wel heel veel moeite om hun chefjes te plezieren met hun obligate stukjes.

Overigens zal het mij worst wezen als een columniste haar meerdere een mondpleziertje schenkt onder diens bureau om zodoende haar cursiefje in de krant veilig te stellen. Integendeel: dat zou ik ook doen als ik twenty something was en niet gezegend met een heel groot schrijftalent.

Het grootste probleem van al die inwisselbare tiepgeitjes is hun volstrekte humorloosheid. Ze zijn niet eens goed voor een glimlach. Allemaal voorgeconcipieerde, subsidiezuigende, politiek-correcte en dus volstrekt voorspelbare humor. Ingeblikt, mét lachzak. Ze zíjn niet grappig, ze dóen grappig. En ze hebben allemaal een smoel alsof ze elk moment in huilen kunnen uitbarsten.

Marente de Moor was natuurlijk al bekend van de romans De overtreder, De Nederlandse maagd (waarmee ze de AKO Literatuurprijs won, tot verdriet van Peter Buwalda, de Nederlandse Homerus), Roundhay, tuinscène, Foon en De schoft (2023). Op haar sjieke website kunt u alles over haar lezen.

Dit jaar dook ze ineens op met een vaste column in HP/De Tijd (de dodebomen-editie) en die wordt bij mij in de Algarve altijd met de postkoets bezorgd, dus ineens lagen er drie verschillende edities in mijn postbus.

Een fragment:

Hier, nu, mis ik de advocaten van de duivel, die foute grappen maken en roken op tv. Als ze toen niet waren afgeslacht, hadden we ze nu wel gecanceld. Op hun plaats zitten de schooljuffen (v/m/x) die menen Jan en Alleman te moeten verbeteren. Van het Leids cabaret tot Netflix, van Postnl tot Wikipedia: er is geen ontkomen aan hun opvoeddrift. Het proces is geautomatiseerd, maar zelfs de robots is het lachen vergaan. Voorbij de tijd van clowneske Japanse androïden en atheïstische klunzen als Siri: elke woordspeling, elke zinspeling, wordt door de damesstemmetjes van AI met oeverloos moralistisch gezever getuchtigd. Leuk is anders, met die stomvervelende moeder-oversten, al dan niet van vlees en bloed. Zie ze zitten, met hun uitgestreken gelijk. Breek dat perfect geasfalteerde wegdek maar weer open, want ze hebben zich eraan vastgelijmd. De pest met dogma’s is dat hoe bondiger ze zijn, des te meer woorden je nodig hebt om er beweging in te krijgen.

 “Wolla, erger dan inquisitie in Spanje”.

Er was natuurlijk ook goed nieuws de afgelopen week, want notabene de staatsomroep meldde dat er een uittocht van mohammedanen gaat plaatsvinden. De belangrijkste reden is dat ze in Nederland niet langer openlijk hun islamitische geloof kunnen belijden en naar veiligere oorden moeten vluchten, net als ooit de joden van het Iberische Schiereiland, de Hugenoten en de Mennonieten dat deden. Dit zal, aldus de NOS, leiden tot een braindrain en een human capital flight die slechts te vergelijken is met die van de exodus van joden in Duitsland naar de Verenigde Staten in de jaren dertig.

De NOS: Tijdens besloten netwerkbijeenkomsten spreekt Nourdin El Ouali, voorzitter van de Stichting Islamitische Organisaties Rijnmond met verschillende moslims die veel vragen stellen over de hidjra. "Sinds de opkomst van extreemrechtse partijen in verschillende Europese landen, vragen steeds meer moslims zich af of ze nog veilig zijn in Europa", zegt hij. De moslims die hij spreekt, noemen ook het gebrek aan Europees beleid op het Israëlische geweld in Gaza als een van de redenen waarom ze zich niet veilig voelen in Europese landen.”

Goh, mohammedanen in de slachtofferrol: je verwacht het niet. Broeder Nourdin, die om mij onbekende redenen in de gayscene van Rotjeknor El Anali wordt genoemd, kennen we nog als moefti van Hamas Rotterdam, ook wel NIDA genoemd. In thuislanden Turkije en Marokko zullen de feestcomités klaar staan om de terugkeerders (portemonnees op pootjes) met alle egards te ontvangen en zodoende is er sprake van een win-winsituatie. En in Dubai staan ze ook met de fanfare klaar om jonge Marokkaanse ondernemers uit Nederland te onthalen. Iedereen blij en opgeruimd staat netjes.

Interview met Jehova Watcher Ruben Looij

(Tevens StamCafé)

Mijn vader was ingenieur, afgestudeerd in Wageningen en een soort amateurtheoloog en bijbelvorser. Hij had hele boekenkasten vol met concordanties en alle mogelijke bijbelinterpretaties. Zijn lievelingscommentaar was dat van de Joodse geleerde Rashi op de Pentateuch. Als op zondagmorgen de Jehova’s Getuigen (vanaf nu aangeduid als JG’s) aanbelden, liet hij ze altijd binnen en waste hij ze vervolgens, met een sigaar in de mond, volledig de oren. Voor hem was het een sport.

In Bennekom zat de Koninkrijkszaal en als pa in een goed humeur was, zette hij zijn fiets bij de ingang en wandelde hij naar binnen om te debatteren. Zodoende schiet ik altijd in de lach als ik ze in mijn Olhão zie staan met hun standjes met de Wachttoren. Vrouwen in lange rokken, mannen in slonzige kostuums en bij voorkeur vergezeld door kindjes. Soms staan er wel zes van die sneue groepjes langs de hoofdstraat van de stad. Ik krijg altijd een meewarig gevoel als ik die kneuzen zie staan, maar de schijn bedriegt, want zo’n fijne club is het niet.

Ruben Looij zit in de stichting Stichting Against Watchtower Shunning, samen met onder andere Henry Dahlem, die vaak in de media opduikt, bijvoorbeeld in de documentaire Van God Los, op Videoland.

Rob Muntz had mij en twee andere goede vrienden uitgenodigd voor het Paasweekeinde in Londen. En wat er toen gebeurde…

Spy Wednesday/Schortelwoensdag

Robbie had een briljant idee: met zijn drie beste vrienden naar een skafestival van drie dagen in Londen. Het feest zou beginnen op Goede Vrijdag: een hele middag over de Theems varen met de Dixie Queen Paddle Steamer, waar Johnny Osbourne, bekend van Ice Cream Love, Barry Bigs, bekend van Toppop Yeah en Winston Groovy ( Please Don't Make Me Cry) op het programma stonden.

Op Schortelwoensdag, die in Engeland Spy Wednesday wordt genoemd, ontstaat de eerste verwarring. Muntz heeft al in december vier tickets geboekt bij de KLM en nu, een dag voor vertrek, blijkt dat Robbie en ik de instapkaarten niet kunnen downloaden. Muntz belt het KLM Contactcentrum. Dat soort gesprekjes ontaardt steevast in een kakofonische spraakverwarring en leidt meestal tot een langdurige burnout van de persoon die Muntz te woord moet staan. Voordat de juffrouw van de KLM volledig instort, stamelt ze nog dat we ‘s anderendaags ruim twee uur voor vertrek handmatig moeten inchecken. En dat anno 2024. Voor een vluchtje van amper 50 minuten…

Schortelwoensdag, de woensdag voor Pasen, wordt zo genoemd omdat het klokgelui wordt opgeschort tot en met Stille Zaterdag. Spy Wednesday verwijst natuurlijk naar Judas, die ons aller Jezus verloochende. Het kan geen kwaad om zulks uit te leggen, omdat de reaguurder tegenwoordig meer weet over de rituelen van de heilige vastenmaand ramadan dan over Pasen, een van de pijlers van onze beschaving.

Hier ziet u Judas in actie in Jesus Christ Superstar. De goede man is pikzwart, een halve eeuw voor Gemini van Google AI.

Tevens StamCafé

Bavo Dhooge Jr. (Gent, 1973) studeerde af als filmregisseur aan de KASK en schreef sinds zijn debuut in 2001 meer dan 100 boeken. Hij is misdaadschrijver, maar ook auteur van autobiografische en literaire romans, en van jeugd- en kinderboeken. Winnaar van onder andere de Ambrozijn Verhalenwedstrijd, kortverhalenwedstrijd Stad Deinze, kortverhalenwedstrijd De Jonge Hond, Eindhoven, kortverhalenwedstrijd Literatuurlijk RUG. Als misdaadschrijver: winnaar van de Schaduwprijs, de Hercule Poirotprijs (+ drie nominaties) en de Diamanten Kogel (+ drie nominaties), tweemaal genomineerd voor de Gouden Strop. Twee jaar op rij 5 ***** VN Thrillergids. Zijn thriller 'Stand-In' werd in Nederland uitgeroepen tot 3de All Time International Thriller. Zijn werk verscheen in het beroemde Ellery Queen Mystery Magazine. De Amerikaanse uitgeverij Simon & Schuster gaf 'Styx' uit, de fantasythriller die in 2023 door Eyeworks wordt verfilmd en in het voorjaar 2024 op Streamz en VTM te zien is. Daarnaast zijn de filmrechten van 'Stalen Kaken' (biografie van John Massis) verkocht. De eerste drie L.A.-thrillers ('Stiletto Libretto', 'Santa Monica' en 'Sioux Blues') verschijnen vanaf 2023 bij de Engelse uitgeverij Next Chapter. In het najaar van 2023 startte hij met een nieuwe thrillerreeks bij uitgeverij Horizon over de Gentse bodyguard Chris Coene waarvan het 1ste deel ('De samoerai') meteen werd genomineerd voor de Hercule Poirotprijs.

Gerrit zou op zaterdag 30 maart 80 zijn geworden en dat moest groots gevierd worden, zo dachten zijn biograaf Arie Pos - vriend van de show - uitgeverij Ezo Wolf en mijn persoontje.

(Tevens StamCafé)

De Bezig Bij besteedde namelijk totaal geen aandacht aan de verjaardag van hun sterauteur en de wegkwijnende uitgeverij zet liever de volidiote jodenhater Dyab Abou Jahjah in het zonnetje dan ons aller Gerrit.

Voor de jonge lezers die geen idee hebben wie Komrij is, hier een vrolijk filmpje waarin de goede man zwetend in een zwart pak door de hel van Salou strompelt, een naam die waarschijnlijk wel heel veel bellen doet rinkelen bij de reaguurders.

En hier een vlijmscherpe Komrij over het verraad van zijn generatie, in de talkshow van Pauw en Witteman.

Interview met documentairemaker Willy Lindwer

(Tevens StamCafé)

Vorige week vond de filmpremière en de boekpresentatie van Verdwenen Stad plaats, in theater Tuschinski in Amsterdam. Het samenwerkingsproject van documentairemaker Willy Lindwer en schrijver Guus Luijters onthulde drieëntwintig nooit eerder gepubliceerde facturen die het GVB naar de nazibezetter stuurde voor de deportatie van de Amsterdamse Joden. Lindwer en Luijters reisden door de stad met de originele tram die de Joden deporteerde en spraken met de laatste overlevenden die zijn afgevoerd met de tram vanaf ‘schuldige plekken’. Het waren geen gewone reguliere tramritten, maar speciaal door de nazi-bezetter ingehuurde tramstellen, die bewaakt werden door Nederlandse politie en met karabijnen bewapende mannen van de Ordnungspolizei, de Grüne Polizei.

Tevens: Stamcafé

HO EVEN. HEEFT U HET BOEK ANNUS HORRIBILIS VAN ARTHUR VAN AMERONGEN, DAT NU TE KOOP IS IN EEN UNIEKE GS-EDITIE AL?

Het was deze week weer lachen, gieren en brullen met de Verenigde Naties, de freakshow die is opgekocht door islamofascistische dictaturen. Afgelopen vrijdag nam de Algemene Vergadering een resolutie - ingediend door failed state Pakistan - aan om islamofobie wereldwijd terug te dringen.

15 maart is niet geheel toevallig De Internationale Dag ter Bestrijding van Islamofobie, net zo’n bizar gedrocht van de VN als de Internationale Dag van het Geluk, die vandaag gevierd wordt.

Finland is door de VN voor de zevende achtereenvolgende keer tot het gelukkigste land van de wereld gebombardeerd. Nou, wie wel eens een film van Aki Kaurismäki heeft gezien, weet wel beter. En kijk maar eens naar dit filmpje over Finse depressiviteit.

De resolutie van Pakistan roept onder meer op tot gecoördineerde actie om het aanhoudende geweld tegen moslims te bestrijden. Wat een gotspe van een van de meest verschrikkelijke dystopieën ter wereld. Lees maar mee: Blasphemy-related violence against religious minorities, fostered in part by government persecution and discriminatory laws, intensified. Attacks by Islamist militants, notably the Tehrik-i-Taliban Pakistan (TTP) and Islamic State of Khorasan Province (ISKP), targeting law enforcement officials and religious minorities, killed dozens of people in 2023.

En om nog maar te zwijgen over eerwraak, net zo’n populaire sport in Pakistan als cricket. En de derde sport van het land is grooming, maar dat doen vrome Pakistanen het liefst in het Verenigd Koninkrijk.

Tevens StamCafé, met extra friet

BELANGRIJKE DIENSTMEDEDELING: HET BOEK ANNUS HORRIBILIS VAN ARTHUR VAN AMERONGEN IS NU TE KOOP IN EEN UNIEKE GS-EDITIE

Arthur: Je bent nog steeds geen ereburger van Den Bosch. Of heb je inmiddels al een eigen straat daar?

De Winter: “Helaas, die eer is me nog niet ten deel gevallen. Ik ben ook nooit uitgeroepen tot Prins Amadeiro, de vorst van Oeteldonk, een groot gemis. Ik heb natuurlijk wel de Schrijversprijs der Brabantse Letteren gewonnen in 2009, met mijn roman Het recht op terugkeer. En de Literatuurprijs van Die Welt voor mijn hele oeuvre, wat een belangrijke prijs is, en de Duitse Buber-Rosenzweig-Medaille voor mijn strijd tegen antisemitische en racistische tendensen in politiek, samenleving en cultuur. Ik sta in een rijtje met presidenten en ministers. Maar Duitsland is zo woke als de ziekte geworden, dus voorlopig even geen onderscheidingen daar, ofschoon ik blijf hopen.

Toen de vertaling van Het recht op terugkeer verscheen in 2009, werd het boek door sommige boekhandels in Duitsland geboycot omdat ik islamofoob zou zijn. Der Spiegel wilde weten wat ik daarvan vond. En toen was mijn antwoord dat ik dat een laffe beslissing vond, die haaks stond op goede Duitse tradities. Ik zei: “Ze horen mijn boeken juist op straat te verbranden, voor de boekwinkel.” Die quote kwam integraal in Der Spiegel en dat werd niet gewaardeerd, haha!

In Duitsland is er nu trouwens een heel curieus verschijnsel, waarbij juist de regeringspartijen en de media overwegend pro-zionistisch zijn. De voorzitter van de Bondsdag zei tijdens de opening van het Holocaustmuseum dat Duitsland een speciale verantwoordelijkheid draagt. Kom daar maar eens om in Nederland. Hoewel, Martin Bosma kan zoiets ook zeggen.”